info@reiniervrancken.com / 1992, Weert / AKV St. Joost Den Bosch, 2016 – Diploma in Art & Reseach / www.reiniervrancken.com
De leuning in het trappenhuis is ergens gedurende de geschiedenis van de Martinusschool voorzien van enkele aanzetstukken op de horizontale segmenten om de reling te corrigeren naar een nieuwe minimale hoogte waardoor er op enkele punten een herhaalde trapleuning is ontstaan. In De misgrijpers (2019) is deze herhaling is het zwijgen opgelegd door de correcties terug te brengen naar de hoogte van de oorspronkelijke trapleuning waardoor er een verdubbeling lijkt te zijn ontstaan. Maar eigenlijk is het nog maar de vraag of deze verdubbeling wel daadwerkelijk een verdubbeling is gezien de gewaarwording van een nu wankele leegte in het object waarvan niet duidelijk is of het als enkelvoud of meervoud waargenomen wil worden.
De originele correctie’s wakkerde het fantaseren over een ooit aanwezige beweging in de architectuur aan. Een gecontroleerde choreografie gedirigeerd door de architectuur die bij de bezoeker een ongecontroleerde manoeuvre te weeg brengt, het misgrijpen van een te lage trapleuning, een beetje zoals dat gevoel dat je krijgt wanneer je op een trap loopt en je je verstapt ondanks dat je zeker wist dat je de laatste tree al voorbij was. Dat kort kwijt raken van je oriëntatie. Het onklaar maken van deze architectonische correctie’s roept de geest van deze verloren beweging terug het gebouw in en geeft het terug aan de oorspronkelijke misgrijpers.

